Monday, September 13, 2010

Gagasan Malaysia...

9 Ogos 1965, secara berasingan dalam persidangan tergempar Dewan Rakyat di Kuala Lumpur untuk meminda Perlembagaan dan satu temuramah di Radio & Television Singapore (RTS) di Caldecott Hill,

Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj:
“In all the 10 years of my leadership in this house, I have never had a duty so unpleasant as this to perform.”

Lee Kuan Yew:
“All my life, my whole adult life, I have believed in merger and unity of the two territories. We are connected by geography, the economy and ties of kinship. It broke everything we stood for…”


Tinggal lagi tiga hari seluruh tanahair akan menyambut peristiwa penting dalam sejarah 47 tahun yang lalu secara rasmi buat kali pertama. Biarpun aku pernah kata “Langkah mayat aku dulu jika hendak kemuka cadangan kepada aku supaya menukar kewarganegaraan aku”, tapi semakin dekat hari itu menjelang, aku terfikir akan soalan ini, “Apakah Malaysia kita hari ini masih yang diidam-idamkan oleh moyang-moyang kita dahulu?”

Biarpun dihubung oleh dua buah jambatan yang jumlah jaraknya sekitar 3 km, namun kedua-dua belah jambatan dikawal oleh pihak keselamatan berkuasa, mengehadkan orang ramai yang keluar masuk tanah semenanjung dan pulau kepada mereka yang memegang dokumen perjalanan yang sah sahaja. Telah bertahun-tahun penduduk dari kedua-dua berang yang memegang dokumen tersebut merungut terpaksa menghadapi kesesakan lalulintas pada waktu kemuncak saban hari, terutamanya tambak yang dibina pada zaman yang lebih awal itu. Lebih-lebih lagi kini dengan pembinaan kompleks kastam, imigresen dan kuarantin baru di semenanjung yang lebih jauh ke dalam kawasan bandar dan terpaksa dihubung dengan laluan yang bentuknya macam ular terpukau.

Demografi semenanjung dan pulau tidak banyak berbeza. Sama-sama mengenali satu sama lain dengan komposisi etnik yang serupa, kepelbagaian bahasa, budaya, adat resam dan agama yang tiada perbezaan ketaranya. Sudah menjadi pengetahuan umum bahawa kita semua bagaikan “abang adik”. Sama-sama meraikan perpaduan dalam kepelbagaian, padahal boleh jadi tidak kesampaian hati untuk dibelah bahagi, tetapi yang pedihnya telah membiarkan campur tangan politik menyelinap masuk kehidupan para rakyat, mencetuskan rantaian peristiwa yang akhirnya memaksa pembelahan itu mengambil tempatnya dalam catatan sejarah. Seperti apa yang pernah dinyatakan, “Kita dihubungi secara tempat, ekonomi dan talian persaudaraan…”

Mungkin generasi hari ini tidak dapat rasa kepedihan Tunku ketika mengemukakan usul untuk meminda undang-undang tubuh negara yang berdaulat agar mengeluarkan semua perkataan nama “Singapura” yang muncul di dalamnya selepas pindaan terakhir pada 1963. Bukan suruh “keluar” maka keluar, “pisah” maka pisah, tetapi atas dasar agar tiada titisan darah mereka yang tidak berdosa ditumpahkan (walaupun tetap berlaku 4 tahun kemudian). Detik itu sejurus menetapkan hakikat bahawa Malaysia-Singapura tidak terlepas daripada menghadapi nasib yang pernah atau masih menimpa Korea Utara-Korea Selatan, China-Taiwan, Vietnam Utara-Vietnam Selatan serta India-Pakistan.

Bukannya generasi orang tua tidak pernah menyebut kemungkinan penyatuan semula berlaku, tetapi pada ketika kemungkinan itu disebut secara umum, barisan politik tanah besar pula menafikan kemungkinan tanpa betul-betul bertanya kepada rakyat jelata apakah mungkin ianya boleh berlaku. Ada yang mungkin berkeras mulut, tetapi isi hati siapa yang tahu? Mungkin boleh jadi berlaku, tetapi apakah syarat-syarat yang akan memastikan supaya perceraian itu tidak akan berlaku untuk kali kedua? Mungkinkah model pengembalian semula Hong Kong dan Macau kepada China itu boleh dicontohi? Aku tak pasti. Tetapi jikalau ada kemahuan, pasti ada jalan di situ.

Konflik intra-penduduk: Istilah baru? Tidak. Siapa jua boleh mencipta istilah sedemikian, asalkan kena pada tempat yang sepatutnya. Bagi mereka yang menjadi pemastautin di semenanjung dan pulau di sebelah barat rantau ini, sudah pasti tahu. Bagi mantan Borneo Utara dan bekas jajahan Brooke di sebelah timur Laut China Selatan, aku tidak akan cuba memasuki dua wilayah ini ke dalam perbincangan ini kerana jelas senario di dua belah laut adalah jauh berbeza.

Konflik apa? Bukan, aku bukan menuding jari kepada mana-mana konflik terbuka, tetapi aku juga amat letih dan penat mendengar dan melihat mereka yang masih mahu menyimpan ‘dendam konflik’ sedemikian. Macam-macam label yang hendak dikait-kaitkan terhadap mana-mana kumpulan, baik mereka yang sawo matang, yang kuning dan yang gelap, dengan gelaran binatang haram, kafir, sepet, pisang, hitam dan sebagainya.

Wahai saudara saudari, susahkah untuk mencungkil keindahan di sebalik kepelbagaian kita ini?! Apakah mesej yang kita sampaikan kepada generasi depan kita? Harapan yang cerah atau zaman kegelapan yang mendatang? Kalau anda sendiri, yang mana anda suka? Jangan alpa bahawa segala yang telah dipersetujui oleh bapa-bapa kemerdekaan kita telahpun termeterai dalam Perlembagaan, sudah tidak dapat dipersoal-soalkan lagi! Ini tidak seharusnya menjadi pembelah yang memisahkan sesama kita, bahkan kita sendiri perlu mengawasi arus politik dalam negara yang cuba menjadi pemisah itu (aku enggan menyatakan nama pihak yang mana satu, tetapi pada pandangan aku, dua-dua belah itu pun ada masalah sendiri, tidak ada sesiapa yang sempurna, sudahlah manusia tidak sempurna, apatah lagi sekumpulan manusia?).

Yang sawo matang yang sedar, asalkan saja di tanah semenanjung ini mahupun di sebelah timur Laut, mereka bukannya ada pilihan lain, malah mereka juga ada kehampaan yang walaupun dinyatakan secara jujur tetapi dinafi lain.

Yang kuning yang masih merungut tak henti, segala yang asasi sebenarnya terpelihara, bukannya dihalau atau dipulau. Sebenarnya masih boleh pergi dengan lebih jauh lagi, melepasi ‘kurungan’ yang dicipta oleh …. diri sendiri. Ya, diri sendiri! Cuba nilailah diri, apakah yang telah anda lakukan dalam memainkan peranan dalam masyarakat sebegini yang telah menjadi takdir-Nya, selain daripada terus menyertai mereka yang sama-sama merungut benda yang sama?

Yang gelap, sebenarnya perangai anda dalam komuniti ini adalah amat dipuji. Anda mudah bergaul. Yang sedihnya ialah ‘perbalahan’ sesama sendiri, yang masih mahu membeza-bezakan latar belakang dan asal usul diri untuk menentukan kedudukan dalam masyarakat diri.

Yang lain, aku tidak banyak komen, padahal mereka yang berkahwin campur itu memang jauh lebih awal mudah bergaul, mereka di seberang timur Laut itu tak kisah sangat, asalkan dapat bertutur bahasa kebangsaan, sama-sama menjadi sahabat. Syabas dan teruskanlah.

Ke manakah kita yang 25 juta di Malaysia dan hampir 4 juta di Singapura menghala?

Selamat Hari Malaysia buat warganegara Gagasan Malaysia, baik yang sekarang dan akan datang mahupun yang dahulu.



Jata Malaysia dari 16 September 1963 sehingga 8 Ogos 1965

Sunday, April 18, 2010

希望











这个力量无所不在
它的超强能力完全是一般人都无法去了解
它的存在无人视之,被当作是一种理所当然的事情
而唯有能够掌握它的人没有几个
但是也就是因为能够掌握这个力量的原理
能够让着一些人征服一切达如所愿

“盯着希望走,不要看伤口
你一直看伤口,你老拔它
原本是一个小伤口,却被你拔成大伤口”

一般人很奇怪
很喜欢给自己添麻烦
不如意的事情好像天要塌下来似的
整天忧愁、愁眉苦脸
想、想、想……想到自己的脑子就快烧坏
想到心理形成负担
结果本来心身本来没有怎样却被自己搞到快垮了
其实何必要这样呢?
当别人给你一句有希望的话
其实是一种暗示,要让自己过得好一些
被问到有何办法解决,事实上未必真的有办法
但是老去想它,需要吗?
性命可要珍惜啊!
要让自己过得好一点
才能有能力去应付比现在所面对的事情还要大的问题

“好好读书,出来找份好工作
娶个好老婆(嫁给个好老公)
找个好归宿,拿退休金
安享晚年”

听起来耳熟能详
最后一句却是出了很大的矛盾
问问三、四十年前的人士
“那为何你又不打工?”
“当年没有机会读书,不一样
所以得出来闯“

但是现在有何区别呢?
奇怪啦……
读了很多书就得打工?
打工真的能够给到保障吗?
万一被‘连根拔起’
怎么安享晚年?怎么好好去孝顺长辈?

现在和以前没有区别
出来闯是给一个人在20至30岁的时期
一个很好摸索、成长的时机
欲闯的方式和模式不只一个
但是偏偏就有些模式不受理解
怕失败、怕吃亏、怕损失
那么请问以前又不怕发生这回事?
原因何在?
希望晚辈有所成长,有所成就
但是晚辈自己找到了一个平台
却不愿意给,激烈反对
“人生有三种‘穷’法
第一种是穷知识,第二种是穷朋友
第三种穷是最糟糕、最穷的——穷希望”
要说不要让他们走回以前自己走过的路
那倒不如说不愿他们和自己一起继续
度过煎熬、苦难、没有保障的日子
继续在那穷希望的大圈子里兜了几百全都兜不出来
“一步一步走,不会轻易放松”
“只要做对事情,一定会有好结果”……

Friday, April 16, 2010

我的天空我的梦 My Sky My Dream

旋律在我脑海中 不知不觉地在转动
In my distant memories
The melody keeps on replaying

我的心随着感觉走 节拍也跟着走
My heart follows what it feels
So does the music beat

回想我的小时候 钢琴声会让我感动
Looking back when I was a kid
Touched by the piano rhythm

好想靠近也很想懂 却没机会碰
Oh I wish to get close to know
Never had a chance to touch it

只能躲在角落 听别人的弹奏
Only able to hide in the corner
Listening to them play the piano

安慰自己说 我会不同
I console to myself
I will be different!

有我的天空我的梦 我的未来不是梦
There will be a sky of mine, my dream
My future is not a dream

我没有别人富有 但我能坚持到最后
I may not have what others do
But I will strive until the end

为我的天空我的梦 创出自己的天空
For my sky, for me dream
I shall colour my own sky

我一定到最后
I will until the end

每个脚步不会放松
Not relax in my journey

我会一步一步走 不会轻易的放松
I will step up in every step I take